Met deze foto begon het allemaal in september 2008. De eerste foto die ik op de blog plaatste. Deze foto was altijd in beeld en stond links boven op de website. Ik heb deze foto nooit kunnen weghalen, terwijl Thomas toch echt veranderde, echt groeide en ouder werd, maar ook vermagerde en kaal werd, aftakelde. Deze foto stond voor mij als baken van hoop, waarbij ik kon verlangen naar een gezond kind. Zo zou het voor mij weer moeten worden. Ik keek eigenlijk altijd wel even naar deze foto bij het openen van de blog.
Het gedoe met de oude weblog en de verhuizing naar de nieuwe heeft tot gevolg gehad dat de foto is verdwenen van de website. Bij ons in de keuken staat de foto nog wel. Margriet begon er over dat de foto terug moet komen op de site. Wel apart, ik had dezelfde gedachte toen we in onze keuken samen naar de bewuste foto keken. En dus heeft deze week de foto weer een plaats gekregen op de blog.
De foto is gemaakt op vakantie in Spanje in de maand augustus 2008, vlak voordat we wisten wat Thomas mankeerde. In oktober 2007 kreeg Thom de eerste pijnklachten. Achteraf was hij in oktober 2007 al heel erg ziek, klopte het plaatje niet. Thomas had doodziek moeten zijn, maar had alleen last van zijn linkerlies. Thomas had bleek moeten zijn, sterk vermagerd, had dof en dun haar moeten hebben, had eigenlijk niet kunnen functioneren, in bed moeten liggen. 11 maanden later pas wisten we wat er mankeerde, vlak nadat deze foto is genomen. Deze foto is niet het plaatje waar je aan denkt bij een jongen die van top tot teen onder de kanker zit.
We hebben vaak gebeden of we er achter mochten komen wat er toch aan de hand was met onze zoon. En toen ineens kregen wij het antwoord. Niet het gewenste antwoord, maar ja, alles viel op zijn plaats en er kon iets gedaan worden. Het antwoord was dus ergens ook een opluchting.
Wat waren we nog naïef in 2008. Gelukkig maar… nu groeiden we geleidelijk mee, werden we stap voor stap het behandelcircus ingezogen. De behandelingen hebben veel gevraagd van Thomas. Na bovenstaande foto zijn nog vele foto’s gemaakt, foto’s waarop valt af te lezen hoe zwaar het was. Maar alle beelden hebben één ding gemeen, of het nu goed ging of slecht, het plezier en de levenslust waren als schittering terug te zien in zijn ogen. En dat bleef zo, bijna tot het eind. De morfine was helaas wel in staat om de twinkel in zijn ogen te doven, vlak voordat de kanker het licht in zijn ogen definitief doofde.
En zo hebben verschillende beelden zich in ons hoofd genesteld. Ze zijn onlosmakelijk verbonden met Thomas. Vanaf zijn geboorte tot en met zijn sterven. Thomas is zó veel meer dan beelden alleen, net zoals Ruben en Hannah dat zijn voor ons. Maar als dan toch op dit moment één beeld zich bij mij opdringt dan is dat wel het beeld van de winnaar.
Thomas van de Groep 
Zo herkenbaar …altijd die twinkeling ook in de ogen van stef mooi geschreven Thanks
Inderdaad, deze bovenste foto hoort hier ook te staan!
Een prachtige knul, waar jullie oprecht trots op kunnen zijn.En de winnaars foto
zal ook altijd iedereen bij zich houden.
Lieve Menno, Margriet., Ruben en Hannah,
Wederom prachtig geschreven. Vele foto’s zullen menigeen bijblijven, maar deze foto dat Thomas gescoord heeft….Echt een winnaar.
Menno, wat jij zei in de uitzending dat Thomas de strijd niet had verloren….zo mooi en zo waar.
Want ondanks de zware strijd leefde Thomas zijn leven heel intensief en alleen al dát is één van de redenen dat Thomas een winnaar is.
Doorgaan tot het bittere einde.
Het is een zwaar verlies dat Thomas al bijna een jaar geleden overleden is, maar wat een mooie plek heeft hij in velen harten veroverd.
Ik wens jullie heel veel sterkte met de sterfdag van Thomas.
Verder wens ik jullie alvast hele fijne Kerstdagen, geniet van elkaar en weet dat Thomas trots op jullie is en stiekem wel vanaf boven meekijkt en geniet!!!
Lieve mensen….kaarsjes branden wederom voor jullie.
Liefs, Ingrid
Het is dan ook een mooie foto, toch zijn zijn ogen niet veranderd.
Stil word je ervan…denk aan jullie!
heel veel sterkte en Gods nabijheid toegewenst tijdens deze dagen.
lieve familie, heel veel sterkte deze dagen! Gods zegen teogewenst.
Lieve mensen, alweer een jaar geleden dat Thomas verlost is uit zijn lijden,denk vaak aan jullie en vond het tv progamma over Thomas zeer ontroerend! Ken jullie niet maar het geeft wel een beeld hoe jullie zijn !. Sterkte in het bizonder deze dagen!!
hartelijke groet Margriet&Bob Roukema
Lieve Menno, Margriet, Ruben en Hannah,
Vandaag weer en dag, vol herinneringen en bezinning, de geboortedag van jullie Thomas.
Een dag vol tranen, een lach maar ook met een goud randje, jullie kregen Thomas van de Heere toevertrouwd, net als Ruben en Hannah, jullie mogen voor hen zorgen, God heeft jullie dat gegeven, omdat Hij weet dat jullie dat konden én kunnen. Hij geeft er de kracht, moed maar ook Zijn hulp bij, hoe moeilijk dit soms ook te bevatten is.
Wij bidden dat jullie veel kracht toe, maar vooral God’s rijke zegen.
Heel veel liefs,